Barcelona li ku, Barcelos li ku ?

Mi karên xwe î nav bajêr qedandin, ji mekîneya bilêtan bi 15 euroyê bilêt stend ku bikarim ji nav bajêr herim balafirgeha Stockholm Skavstayê. Bilêta min a teyareya Ryan Airê tenê bi 23 euro ye. Bi kelecan im !

Berê ku ez dest bi gera xwe bikim mi go ka hela pêşî cîninan eyar bikim ku li rastê nemînim. Mi kiriye serê xwe; li derve ji serma jî bisiksikim, nahêlim wereqek ji bêrîka mi derkeve û meraq dikim bê ka evên gerok çilo wilo bi kêm-pere digerin.

Kekê Ergîn..

Ez bi Xalê Zinar re li ser xwarinê bûm, mi nerî kekê Ergîn(erê, Ergin Opengin.. sewgîlîyê wergêrên gênc..)  geriya. Camêr gote mi xwarinê li derve nexwe lê ji xwe mi zik li xwe kiribû tellêr. Xwarin qediya, em rabûn, Xalê Zinar ez li metroyê siwar kirim û mi berê xwe da mala kekê Ergin. Berî vê bi çend mehan li Stenbolê jî ez bi çend hevalên din re dîsa ezimandibûm. Kekê Ergîn piştî ku ew ji Zankoya Bogaziçiyê dûr xistin, hatiye Zankoya Uppsalayê û li wir mamostetîyê dike niha. Bi navîgasyona têlefona xwe ez li ser mala wî bi rehetî vebûm ku ev navîgasyon heqqeten tişkî dûrî êqil û foqil'edet e. Gîham malê. Ê tabî du heb ''entelektuel'' (ew neynûk ji bo min in) ku bên cem hev, babet jî tê ser ziman, hûner, wêje, sînema filan bêvan. Gor ku zanim camêr serê xwe bi heft zimanan filan êşandiye û dizane jî. Le dema ku dibêm '..zane', ne wek min û te dibe lebleba devê wî. Te dî mero hesûdîyê dike. E jî aşiqê zimanan im û emrê me hema bêj yek e. Yanî tu dibê 'Arqaaş wele di vî emrê de tu ewqa zimanan zanî, eyb e. Ka piçkî bêhna xwe fireh ke, li benda me be.' Yoxx..

 Ceribandinên artîstîk bi destê Kek Ergîn

Sandviken-Gavle

Yaw ma hewqe roj li Sandvikenê mam, ma hûn nabêjin Yawrî ka tu çima ji me re nakî behs? Sandviken û Gavle du çûk-bajarên li orta nava Swêdê ne ku pirr nêzî hev in û li Gavleyê ye Ciwanê mala Heco. (lê mixabin mi ew nedî)

Zinarê Xamo, mêrê zemanê berê..

Piştî 4 rojên ku ez jê têr nebûm, serê sibehê li dor heşta ji Sandvikena ku mala keçxala mi lê ye derketim û mi berê xwe da Stockholma paytext. Berê wê bi rokê, mi ji Xalê Zinar re go 'Xalo ez ê li dor 11an li wir bûm.' A rast, hewqesî dom nedikir lê hek te dî ez dereng mam. Mi go bila camêr li benda mi nesekine. Û mi jê re digo 'Xalo cîkî ji mi re bêj, ez bêm cem te.' Lê digo 'Na! Ez ê bêm pêrgî te.' Mi fedî dikir. Axir, em bi rê ketin. Otobês vala ye, wek her car mi sol ji nigê xwe kiriye, li ser qoltixê mi xwe qenc pehn kiriye, kêfa mi heta tu bê bes li cî ye (li Swêdê digerim oxlim. ma borî ye??) Ketim bookfaceê û mi nerî Xalê Zinar wiha nivîsiye : ''Îro mêvanekî min heye. Saet di 11.30 da ezê herim pêrgî wî. Xortekî Kurd e, ji Nisêbînê ye. Hatiye Swêd dixwaze min bibîne. Wer xuya ye ezê îro bi wî ra bim û nikanibim tiştekî binivîsim. De bira îro jî wiha be.'' Şaş mam piçkî ji ber ku mi li cem xwe digo 'qey saetek, biçirîn du saet em ê li cîkî rûnên biştexilin û dûre jev veqetin.' Û mi ji xwe re go 'Kero, camêr ji ber te nanivîse.' Lew Xalê Zinar her ro dinivîsî.