Ev du neql in ku têm vî bajarî û tu hemî ser hev kî, mehek tê de mame. Hej vî bajarî nakim gelkî ji ber ku çûçik e û bêtir li gor îxtîyara ye bi şînayî û bêdengbûna xwe. Hej vî bajarî dikim gelkî ji ber ku kengî bêm vir, jinbira mi xwarinên harîka çêdike. Tam 11 sal in ku dûrî malbata xwe dijîm û tam 11 sal in ku neelimîme çêkirina xwarinê, hejê jî nakim a rast ligel ku işqwarin im. Axir.. Cara ewil piştî gera xwe ya Îtalyayê, di nîvê nava Swîsreyê re ji başur ta bakur bi otobêsê derbas bûbûm û hema ku mero sînor xelas dikir û diket nav axa Elmanyayê, qey bi saetkê mero digîha vî bajarî. Li başurê Elmanyayê, ber sînorê Swîsreyê ye. Cihê bajêr piçkî çep e, yanî ku mero bixwaze ji bajarekî din here wir, tenê tirên rast dire û hew. Otobês ji bajarên dorê derbas dibin. Ji ber febrîqeyên tê de, ahlê bajêr bi pirranî karker in û li bin gûhê peran dixin. Dibên navê xwe ji Keltan(Celts) distîne ku berê niştecihê vê derê bûne. Zêdetirî 600 febrîqeyên ku amûrên nojdarî(surgical) çêdikin tê de hene û nîvê amûrên nojdarî yên li dinyê li Tuttlingenê tên çêkirin.
Cara pêşî li Rewanê(Ermanîstan) mi dîbû ku jin porê zilaman kurr dikin. Helbet ne tiştekî hewqes ecêb e lê em neelimîme heyra.
